අරුම පුදුම හිඟන්නෙක්

 මීට වසර කිහිපයකට කලින් කොළඹ ප්‍රධාන රෝහලකදී අරුම පුදුම හිඟන්නෙක් මුණ ගැසුණා.

කමිසයේ ඇරුණු බොත්තම් අතරින් පෙනෙන්නට සුදු ගෝස් කෑල්ලක් සහ ප්ලාස්ටර් අලවා තිබුනා. හේ අප අසළට පැමිණ "අද ටිකට් කැපුවා, මේ හමේ තුවාලෙට ගාන්න බෙහෙත් ක්‍රීම් එක ගන්න සල්ලි නෑ අනේ මහත්තයෝ පුළුවන්නම් උදව් කරන්න " යැයි තුන්ඩුවක් පෙන්වමින් කන් කෙඳිරිගෑවා. මා එහි සිටියේ හිතවත් රෝගී අයෙක් සමග කතා බස් කරමින් ඇඳක් අසළ.

"කෝ දෙන්න තුන්ඩුව"කියා මම බැලූ විට එහි තිබුණේ සස්ටජන් ටින් එකක් සහ මල්ටි විටමින් එකක නමක්.

ඒ ගැන කියා, එනමුත් ඔහුගේ දුක් කරදර සඳහා සහනයක් ලෙස මුදලක්ද දී මා ඔහුට ඔහු මේ කරන බොරුව ගැන පහදා දී, "මෙහෙම ඉස්පිරිතාල වලට එන්න බෑ කියලා දන්නවා නේද. සිකියුරිටි දැක්කොත් අල්ලලා පොලිසියට කියයි" කියා මා කියද්දීම හේ විග විගහින් වාට්ටුවෙන් පිටවුණා.

රජයේ රෝහල් යනු අන්ත අසරණ රෝගීන් සහ දරිද්‍රතාවයේ පහළම අඩියක ඉන්නා මිනිසුන් ගැවසෙන රෝහල් ය. එහෙම එකේ මෙවන් සංවිධානය වූ පිරිස් හෝ රෝගීන් ලෙස ඇතුල් වී මිනිසුන්ගෙන් මුදල් ගසාකන පිරිස් ඇතිවීම බොහෝ කණගාටුදායක තත්වයකි.

ඔබේ දැන ගැනීම පිණිස ලියා තබමි.