"මම හිතුවා මගේ ජීවිතය ගැන , මගේ වැඩ කටයුතු කොහොම වෙයිද ? සියයට අසූවක්ම ඕටිසම් තත්වය ඇති මගේ දරුවා කොහොම හදන්නද ? අවුරුදු විස්සකට කලින්, මට කිසිත් නොවැටහුනු කලක, කියා දෙන්නට මග පෙන්වන්නට කිසිවෙකුත් සිටි නැති කාලෙක. ඔව් එය බොහොම දුෂ්කර දෙයක් !
නමුත් මට දැනුනා, මොන දේ වුනත්, මා ඔහුගේ වීරයා විය යුතු බව, මා ඔහු වෙනුවෙන් නැගී සිටිය යුතු බව, මම දැන ඉගෙන ගත්තා ඕටිසම් යනු කුමක්ද කියා, මම පොත් පත් කියෙව්වා, දේශන වලට සවන් දුන්නා, හරියට විභාගයකට පාඩම් කරනවා වගේ, ඒක පහසු ගමනක් නම් නොවේ, මම අඬපු නැති දවසක් නැති තරම්.
"ඔහු බැඳ දමන්න , ඔහු සතෙක් වගේ" කියන ඒ නරුම වචන ටික ! ඒත් මට කවදාවත් බයංකර වචන පෙල අහන්න ඕනෙ වෙන්නෙ නෑ කියන දේ මගේ හිතේ තිබුනා. මගේ හිතේ දෙවියන් සහ විශ්මයන් ගැන ලොකු විශ්වාසයක් තිබුනා. ඔව් ඒක තවමත් එසේමයි. මගෙ සැමියා මට විශාල සහයෝගයක් දුන්නා. ගෙදරින් ඈත වෙනත් රටක, තනිය සමග මම හැමදාම මේ ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු සෙව්වා.
මගේ සුන්දර දරුවා දකින ලෝකය මම දැකිය යුතු බව මට වැටහුනා. මගෙ පුතා නොනවත්වා ඇඬුවා, ඔහුට කතා කරන්න හෝ ඇවිදින්න බැරි නිසා මට හැමවිටම ඔහුව වඩාගෙන යන්න සිදුවුනා. ඒත් ඒ හැම විටම මොහොතක් නවතින්න සිදුවුනා, මගෙ වෙහෙස මැඩගන්න හුස්මක් ගන්න.
ඔහු පාසැල් ගියේ ටික කාලෙකට, ඒ හැම පාසැලකටම ඔහු එපා උන නිසා නොවේ. ඒ පාසැල් වලින් ඔහුට ගන්න පුළුවන් දේ කොපමණද කියා මා දැනන් උන්නා. එක පාසැලකින් ඔහු ඇඳුම් අදින හැටි ඉගෙන ගත්තා, තවත් පාසැලකින් තවත් ජීවන හැකියාවක්. එක පාසැලක ගුරුවරියකට සතිය පුරාම එකම සාරිය අඳින්න උනා, ඒ ඔහු රෝස පැහැයට කැමති නිසා. ඔහු ඉතා හුරුබුහුටි දරුවෙක් වුන නිසා ඔහුට හැමෝම ගොඩක් ආදරේ කලා, ඔහුගේ අක්කලා ඔහුට විශාල ශක්තියක් වුනා. …
ඔව් ඔහු විශේෂ අවශ්‍යතා ඇති ඕටිසම් ආබාධ තත්වය ඇති දරුවෙක්.. ඔහු ලෝකය දකින්නේ වෙනස්ම විදිහකට, නමුත් මම ඔහුට ලෝකය දකින්න අවශ්‍ය මෙවලම් සැපයුවා. මම බොහොම වාසනාවන්ත වුනා, ඒ ඔහුට සොඳුරු මිනිසුන් බොහෝමයක් ආදරය කරුණාව දැක්වූ නිසා. ඔවුන් මා විශ්වාස කරා, මට ශක්තියක් වුනා. ඒ මා කේසරගේ අම්මා නිසා.
ඒ දවස් වල , සමාජයේ ඕටිසම් ගැන විශාල අවබෝදයක් තිබුනේ නෑ. අද මම ඕටිසම් ඇති දරුවන් බොහෝ ගණනක් දකිනවා... මගේ එකම පැතුම ඒ දරුවන් වෙනුවෙන් කළ හැකි හොඳම දේ උපරිමය කරන්නට ඒ දරුවන්ගේ දෙමාපියන්ට හැකි වේවා යන්නයි. මට ලැබුනු සහයෝගය ඔවුන්ටත් ලැබේවා යන්නයි.
මට ඒ දේ කරන්නට හැකි වුනේ මා ඔහු වෙනුවෙන් ශක්තිමත්ව නැගී සිටිය නිසායි. මට ලැබුනු මහඟු ත්‍යාගය මට මහ මෙරක් තරම් වටින මේ ත්‍යාගය මගේ දරුවා ගැන... මා ඔහු වෙනුවෙන් කළ දේ ගැන මා බෙහෙවින් සතුටු වෙනවා... ඔහු අද තනිව නැගී සිටියත්, මා ඔහු ළඟ සිටීම අත්‍යාවශ්‍ය නොවුනත් ඔහුට මා නිරතුරුව ශක්තියක් වෙනවා."
ඒ මා මුහුණු පොත ඔස්සේ දුටු අම්මා කෙනෙකුගේ සිතුවිලි. ඇය ගේ දරුවා විශේෂ අවශ්‍යතා ඇති දරුවෙක් ! එසේ අදහස් ගොනු කරන ඈ, ඇගේ දරුවා සමාජයට වැඩදායක පුද්ගලයෙක් කරන්න වෙහෙසෙනවා. අවසානයේ ඔහු හැමෝගෙම සිත් ගන්නා කඩවසම් තරුණ සූපවේදියෙක් ලෙස රැකියාව ආරම්භ කරනවා. ඒ අගනුවර ප්‍රසිද්ධ ආපන ශාලා ව්‍යාපාරයකට හිමි ආපන ශාලාවක.
මා දුටුවේ ලෝකයේ සතුටෙන්ම සිටින දරුවා. ඒ අම්මෙක්ගේ කැපවීම, සහෝදරියන්ගේ දරා ගැනීම... කේසර !
ඇත්තටම ඔහු මගේ ලෝකයේ වීරයෙක් වුනා. ඒ විතරක් නෙමෙයි. ඔහුගේ මව මා දුටු ධෛර්‍යවන්තම ස්ත්‍රීය කීවොතින් නිවැරදියි.
ඕටිසම් යනු දරුවෙකුගේ වර්ධනයේදී බාධා ඇති කරවන තත්වයක්. එය දරුවෙකුගේ මානසික වර්ධනයට, සන්නිවේදනයට, හැසිරීම් රටාවට බාධා ඇති කරවයි. එයට හේතුවන කාරණා පැහැදිලිව නිගමනය කළ නොහැකි වුනත්, එය මුල් අවධියේදීම හඳුනා ගැනීමෙන් දරුවාට අවශ්‍ය නිසි ප්‍රතිකාර හා පුහුණුව තුලින් එයින් ඇතිවන සංකූලතා අවම කරගත හැකියි.
උපතීන්ම කෙනෙක් බුද්ධි හීනතාවයට හෝ මන්ද මානසික තත්වයකට පත් වුනොතින්... ඒ පුද්ගලයා කායිකව කොයි තරම් සෞඛ්‍ය සම්පන්නව සිටියත්, ඔහුට මේ සමාජයෙන් විඳින්න සිදුවෙන ගැහැට අති මහත් ය.එවැනි දරුවන්, අත හැර දමන, ළමා නිවාස වලට ගාල් කරන සමාජයක කේසරගේ මව, ඔහු සමාජයට වැඩදායක මනුෂ්‍යයෙක් කරන්නට වෙහෙසුනා.ටිකෙන් ටික උස් මහත් වෙන කේසර, රටට බරක් නොවී තනිවම රැකියාවක් කර උපයන්නට තරම් සමතෙක් වෙනවා. ඔහු සූපවේදියෙක් ලෙස ප්‍රසිද්ධ ආයතනයක සේවය කරනවා. මේ කතාව කෙතරම් සොඳුරුද ?
කේසර වැනි විශේෂ අවශ්‍යතා ඇති දරුවෙක් වෙනුවෙන් දෙමාපියන් කළ යුතු කැපවීම විශාලයි. මේ කතාව කියවන අපිත් බොහෝ සෙයින් සැනසුනා, ඒ, අම්මෙක්ගේ තාත්තෙක්ගේ ධෛර්‍යය සම්පන්න බව හමුවේ සමාජයෙන් කොන්වෙන්නට ගිය ජීවිතයක්, සමාජයට බරක් වෙන්නට තිබුනු ජිවිතයක ජයග්‍රාහී කතාව කියවු හෙයිනි.
නමුත් ලෝකය හැමවිටම එවැන්නන්ට කාරුණික හෝ සොඳුරු වෙන්නේ නැත. අද කේසර බොහෝ පසුගාමීව, කිසිවක් කරකියාගත නොහැකිව සිටී. ඔහු ලෝකයට බිය වී, තම මව හෝ සොයුරියන්ගේ පිහිට ආරක්ෂාව පතමින් සිටී. ටික කලකට කලින්ගොඩ නැගූ මේ තරුණ ජීවිතය , කුරිරු අමනුස්සයින් නිසා විනාශ වී ගොසිනි. ඒ ඔහු වැඩකරන ආපන ශාලාව තුලදීම, එහි තවත් සේවකයින් හතර දෙනෙක් විසින් ඔහුව දූෂණය කරනවා. මෙවැනි පහත් අධම තිරිසනුන්ගෙන් අහිංසක දරුවෙක්ට, ආබාධ සහිත, සුවිශේෂී දරුවෙක්ටවත් ගැලවිල්ලක් නැති වී තිබේ.
හය හතර නොතේරෙනෙ කුඩා දරුවාගේ පටන් මැහැල්ල දක්වාම විනාශ කරන්නට තැත දරන තිරිසනුන් පිරි ලොවක මන්ද මානසික හෝ බුද්ධි හීන මනුෂ්‍යයින්ට හිරිහැරයක් කරදරයක් නොමැතිව ජීවත් වීමට නොහැකි වී ඇත.
පියා අහිමි ඔහුට, ඉන්න එකම ශක්තිය තම මව සහ සොයුරියන් ! ඔවුන් විසින් කේසර වෙනුවෙන් පිටුවක් ආරම්භ කර තිබෙනවා.
Stand for Kesara
ඒ මේ අයුක්තියට අසාධාරණයට, විරුද්ධවන්නට, සමාජය දැනුවත් කිරීමට. මේ සිදුවීම තවත් දරුවෙක් ට නොවීමට. මෙවැනි විශේෂ අවශ්‍යතා ඇති දරුවන් දෙමාපිය වෙර වීර් යයෙන් උස් මහත් කර සමාජයට වැඩ දායක පුරවැසියන් කර පසු සමාජය විසින් ඔවුන්ට ලබා දෙන්නේ කුමක්ද ? නැවත නැගී සිටිය නොහැකි තරමට තලා පෙලා විනාශ කර දැමීම ද ?
නඩු අසන උසාවිය ඉදිරිපිට පවා ඔවුන් නිහඬ උද්ගෝෂනයක නිරත වෙනවා, ඒ කේසර වෙනුවෙන් යුක්තිය ලැබෙනු උදෙසාය. කේසරගේ ජීවිතය විනාශ කල තිරිසනුන් හට දඬුවම් ලැබීම උදෙසා ය.
පසුගිය දිනෙක මට ඔහුගේ මව ලියූ වැකියක් ඇස ගැටෙනවා...
What is Justice ..
We came to the court ..
It was 9 am
The place was buzzing ..
With every one talking ..
I just sat there ..
Expecting ..
What ....
The case to be called ..
So I can know how to move on !
My lawyer came ..
A young man who is with so much compassion ..
I had Hope !
He smiled and said ..
It will be soon ..
We waited and waited ..
My head was aching ..
Listing to all ...
I just could not comprehend
One case was for a fine for just 100 rupees!
They asked him to pay the fine ..
And he was free ..
Here I was sitting cramped up ..
Beside people who were just like Me !
I could not take it any more I just walked out to breath !
Our lawyer came up to me and said ..
Aunty I am sorry ...
The case file is misplaced ..
I could not believe the words ..
And asked how ?
For me is this justice ?
I want to be heard for my sons sake
Cos he is voiceless in many ways !
He see the world differently ..
For him Its Black or White !
My hear broke in that moment ..
Is this justice ...,
Making my son feel that he is unimportant ..just a case file !
I just felt I am worthless .. My son has no voice ..
I felt devastated I just left !
Leaving my daughters ..
Who wanted to see what will happen !
Thank you Sampath for the Lawyer you are ..
You gave up all that time and said
Aunty you go home and rest ..
I will be here and will let you know !
It should not have happened
But it did ..
They system should have worked
Cos the case was to be heard !
Now I have to wait till next year ....
I pray that I will be .....
To see Justice is done for the voiceless !
# from the page Stand for Kesara
කේසර ගේ ෆයිල් එක නැතිවෙලා නිසා නඩුව අවුරුද්දක් කල් යන බව... දැන් ඔවුන් අවුරුද්දක් බලා සිටිය යුතුය...
මේ රට අපට හිතකර වෙන්නේ කවදා ද ?
මේ රටේ අහිංසක දරු දැරිවියන් විනාශයට පත් නොකරන සුදම් සමාජයක් බිහිවෙන්නේ කවදා ද ?
විශේෂ අවශ්‍යතා ඇති.. ආබාධිත දරුවන්ටවත් සැනසීමෙන් ජීවත් විය හැක්කේ කවදා ද ?
මා මේ ප්‍රශ්න ටික ඔබ හමුවේ තබන්නේ හිතේ ඇතිවූ කලකිරීම් ගොන්නක් සමගිනි !
එන්න අපි ඔවුන් වෙනුවෙන් හඬ නගමු !
