Pages

Thursday, April 4, 2019

අකම්පිතය, අචල ය !

සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරිනි.

"දැමුවොත් ශුද්ධ වූ ග්‍රන්ථයක්
වැසිකිළි වලකට ස්වාමිනී
ඔබ කුමක් නම් කරන්නේද ?"
ඇසුවා අජාන් හිමිගෙන්
පත්තරේකින් දවසක්...

"විගහින් අරන් දුරකථනය 
ඇමතුමක් දෙනවා මම නම්"

"කාටද කා හටද ?
අනෙක් පැවිදි උතුමන්ටද
පොලිසියට හමුදාවටද 
අපහාසයට නඩු යන්න
ලෝයර් උන්නාන්සෙටද
ගිහි දායක සභාවටද 
මාධ්‍ය ආයතන වලටද 
කියනු මැන හිමියනේ
ඒ ඇමතුම ගන්නේ කාටද?"

"නැත නැත ඒ වැඩය 
ඔය කාටවත් කළ නොහැකිය
පොත නිසා හිර වූ වැසිකිළිය
පයිප්ප වැඩ කරුවෙකුට මිස
ඔබ කියූ කාටවත් පුළුවනිද හදන්නට?"

"එහෙත් එය ශුද්ධවූ ග්‍රන්ථයක් 
ඔබේ දහමට නිගරුවක්
සිදුවුනා නොවෙද හිමියනි
බුදු දහමට අපහාසයක් ?"

"අචල අකම්පිත 
නිසල කරනා සිත 
ශ්‍රේෂ්ඨතම දහමය
අකාලික ! ඒහි පස්සික !
එහෙව් මහ මුනි දහම
සසලව නොයේ කිසි කළ
වැසිකිළි වල නිසා 
දහමක් නොයේ වැනසී"

බුද්ධත්වය ඇත්තේ පොතක අකුරක නොවේ
සිතේ අකුසල කුසල තමා දත යුතුම වේ
දැමූ බඳුනක් වැනිය අකුරු කළ පොත පතේ
බඳුන බින්දාට මහ මුණි ගුණය පහ නොවේ

බෝධිනී සමරතුංග 2019 අප්‍රේල්

. The Container and the Contents

There were riots in the streets some years ago after a guard at Guantanamo Bay was accused of taking a holy book and flushing it down the toilet.

The next day, I took a call from a local journalist who told me he was writing an article about the outrage by asking leaders of all the major religions in Australia the same question he was about to ask me.

“What would you do, Ajahn Brahm, if someone took a Buddhist holy book and flushed it down your toilet?”

Without hesitation I answered, “Sir, if someone took a Buddhist holy book and flushed it down my toilet, the first thing I would do is to call a plumber!”

When the journalist finished laughing, he confided that that was the first sensible answer he had received.

Then I went further.

I explained that someone may blow up many statues of the Buddha, burn down Buddhist temples, or kill Buddhist monks and nuns; they may destroy all this, but I will never allow them to destroy Buddhism. You may flush a holy book down the toilet, but I will never let you flush forgiveness, peace, and compassion down the toilet.

The book is not the religion. Nor is the statue, the building, or the priest. These are only the “containers.”

What does the book teach us? What does the statue represent? What qualities are the priests supposed to embody? These are the “contents.”

When we recognize the difference between the container and the contents, then we will preserve the contents even when the container is being destroyed.

We can print more books, build more temples and statues, and even train more monks and nuns, but when we lose our love and respect for others and ourselves and replace it with violence, then the whole religion has gone down the toilet.
from the book "dont worry- be grumpy" Ajahn brahmavanso

Tuesday, April 2, 2019

කැමැත්තෙන් කිරීම!

අනෝජා බොහොම අමාරුවෙන් ඉගෙන ගත්ත දැරියක්. ඇය අපේ වාට්ටුවට ඇතුල් කරලා තිබුනේ වෛරස් උණ නිසා. මේ දවස් වල වගේම ඒ දවස් වලත් වෛරස් උණ තිබුනා, වාට්ටු පිරී ගියා, අනිත් කොණ තිබුණු වාට්ටු වල ඇඳන් හතලිහක් පමණ තිබුනට ලෙඩුන් ඊට වඩා ප්‍රමාණයක් හිටියා. අපේ රටේ සාමාන්‍ය ජනයාගේ බදු මුදල් වලින් ක්‍රියාත්මක වන සෞඛ්‍ය සේවය එකී ජනතාවට හිතකර පිණිස වැඩි දියුණු කරන්න, සම්පත් සහ සැප පහසුකම් වැඩි දියුණු කරන්න කවුරුත් උත්සුක විය යුතුයැයි මට සිතේ.
අනෝජා හිටියේ අපිට පේන මානේ ඇඳක. ඒ දවස් වල මම වාට්ටුවේ වැඩ ඉවර කරලා මොකක් හරි බරසාර පොතක් කියවනවා. බොහෝ විට වෛද්‍ය විද්‍යාව සම්බන්ද පොතක්. අපිට එහෙම පොත් ගොන්නක්ම මිතුරෙක් ගෙනත් දුන්නා ඉස්සරහට එන එක්සෑම් වලට පාඩම් කරන්න කියලා.
"ඩොක්ටර් ඉංග්‍රීසියෙන්ද කියවන්නේ" අනෝජා එක වෙලාවක ඇහුවා.
"ඔව් අපිට ලියන්නත් කියවන්නත් ඔක්කොම කරන්න තියෙන්නෙ ඉංග්‍රීසියෙන්" මම පැහැදිලි කළා.
"මට අමාරුම ඉංග්‍රීසි" අනෝජා කීවේ මූණ ඇද කරමින්.
"ඒක ඇත්ත මට ඕක හිතාගන්න පුළුවන්. ඉංග්‍රීසි කොහොමත් අපිට උගන්වන පොත පත නම් ස්ටෑන්ඩර්ඩ් මදි... ඊටත් වඩා ගුරු හිඟයත් තියෙනවානේ"  ඒ එක්කම මම ඒ කාලේ දැක්කා එයාලගේ සිලබස් වෙනස් විත්තිය.
ඔහොම ඉන්න අතරේ අනෝජා කියනවා පොඩි කාලේ කොයි තරම් අමාරුවෙන්ද පාඩම් කරේ කියලත්.
සමහර දවසට ගෙවල් අත ඇරලා කොහේ හරි නෑයෝ ඉන්න දිහාක ගිහින් එද්දී සති ගණන් පාසැල් පැවැත්වුනේ නැතිලු. අනෝජා ගේ අක්කා සංවිධානෙට බැඳුන නිසා ගෙදර අනික් කුඩා වුන්ට ඉන්න දීලා තිබුනා. 
"ඩොක්ටර් ඔයා කොහොමද ගෙදර නැතුව ඉන්නේ" අනෝජා කැඩිච්ච සිංහලෙන් අහනවා.
"ජීවිතේ අපිට එක එක කාලෙට එක එක විදිහේ තෝරා ගැනීම් කරන්න සිද්ධ වෙනවා. එතකොට ඒ තෝරාගැනීම් එක්ක අපිට කොහොම හරි ඉන්න වෙනවා. Its a choice anoja, we just have no other option but to live with our choices" 
"ඒමද..." අනෝජා බර කල්පනාවක ආයෙමත්.
"ඩොක්ටර් ඒ තෝරා ගැනීම හොඳ ද?" අනෝජා ඉංග්‍රිසියෙන් අහනවා.
"I dont know dear. I just love what I do thats all that matters" මම ඇයට උත්තර දෙනවා ඉංග්‍රීසියෙන්. එහි තේරුම " මම දන්නෙ නෑ දරුවා, මම කරන දේ කැමැත්තෙන් කරනවා ඒක තමයි වැදගත් !"

මට මේ කුඩා ගැහැණු දරුවන්ගේ කතා මතක් වුණේ මෑතකදී මට මුහුණ දෙන්නට සිදුවුණු සිදුවීම් මාලාවක් නිසා. මිනිස්සු කොයි තරම් නම් තමන්ගේ ආසාවල් සහ කැමැත්තවල් නිසා අනුන් පෙළනවාද කියා මම අත් දුටුවා.  ඉතින් මේ මතකයන් අළුත් කරන්නට හිතුනා.

බ්ලොග් ලියමන අමතක කරේ නැති වුනත් රැස පුවත් පතේ ලියන "සායනික සටහන් නොවේ"තීරුව ලියන්න සිදුවෙන නිසා ලියන්න ගත කරන කුඩා කාලය ඒ වෙනුවෙන් යොදවන්න සිදුවුණා.
පුවත් පත් තීරුව ලියන්න අරගෙන දැන් අවුරුද්දක් !

ඒ ගැන ඇත්තෙ සුපහන් සිතුවිලි සමුදායක් ! 
මීට බොහෝ කලක සිට අපි ලියන ඒවා ඇස ගැටුණු පත්තර මිතුරන් නිසා ඒවා පුවත් පත් වල පල වුණා. නමුත් රැස පුවත් පත පටන් ගත් කාලයේ පටන් එහි තීරුවක් ලියන්න යැයි ආරාධනා කරමින් මට නිරතුරු මතක් කිරීම් එවමින් මංජුල සමරසිංහ මල්ලී මා ලවා කෙසේ හෝ තීරුව ලියවා ගත්තේය. ටිකෙන් ටික පාඨක ප්‍රතිචාර සුබාශිංසන සමග වචන 650 හේ තීරු 53ක් මේ වන තෙක් ලියැවී ඇත.
ජීවිතය යනු තෝරාගැනීම් රොත්තකි.
ජීවිතයේ බොහෝ තෝරා ගැනීම් ගැන ලියන්නට ඇත්තේ ද මා අනෝජාට කී දෙයම ය.
"මම කරන දේ කැමැත්තෙන් කරනවා එයයි වැදගත් !"